Mama, mama, ma-ha-ma......

Omdat jij in gesprek bent en hij weet dat hij er niet zomaar doorheen mag tetteren, legt hij die hand daar.

Jij legt vervolgens – tijdens het gesprek – even jouw hand op zijn hand.

Je zegt daarmee eigenlijk: ik weet dat je iets wil zeggen, maar nog even geduld. Dan, als jij klaar bent met je zin, draai je je naar je kind toe en vraagt: ‘Jij wilde graag iets zeggen? Vertel!’ De ultieme manier om te zorgen dat je kind je niet langer zal onderbreken.

Verbaasde gesprekspartner

Et voila! Je gesprekspartner zal ten eerste blij verbaasd zijn (eindelijk eens een kind dat niet ‘Mama, mama’ door het gesprek begint te schreeuwen en eindelijk een moeder die dan niet meteen afgeleid is en uit het gesprek wordt gehaald). Ten tweede zal je kind blij zijn omdat hij maar een paar seconden hoefde te wachten tot er vol overgave naar hem werd geluisterd (want ja, dankzij dit mooie gebaar is je gesprekspartner ook één en al oor voor je geduldige kind).

Nieuw leven inblazen

Het grappige is dat het in ons gezin vrijwel meteen werkte. Mijn oudste was zelfs trots als een pauw toen hij de regel keer op keer toepaste. Vooral als hij zag hoe (blij verrast) er door anderen op werd gereageerd. Maar ik zal wel even eerlijk zijn, de laatste tijd is deze regel een beetje in het slop geraakt. Geen idee waarom, maar aangezien ik nu weer aandacht aan deze simpele regel geef, ga ik ‘m thuis ook maar eens nieuw leven inblazen. En dan begin ik dus bij mijn jongste, want die heeft ‘m nog niet helemaal onder de knie.

Bron: www.famme.nl